Shannon Wright - Honeybee Girls
Hoewel Shannon Wright inmiddels een behoorlijke stapel memorabele muziek op haar naam heeft staan, is de Amerikaanse muzikante nog altijd volslagen onbekend. Wright dook een jaar of 15 geleden op als frontvrouw van de band Crowsdell. De band leverde met haar door Pavement’s Stephen Malkmus geproduceerde debuut Dreamette een fantastische plaat af. Een plaat die werd bejubeld door de critici (AllMusic.com schrijft er het volgende over: "If there was ever a debut album that deserved a bigger audience and instant classic status, Crowsdell's Dreamette is it. At turns fierce, poetic, and fragile, Dreamette is, at every turn, incredible."), maar vervolgens compleet flopte. Na een door iedereen over het hoofd gezien vervolg viel het doek voor Crowsdell en begon Shannon Wright gedesillusioneerd aan een solocarrière. Dat heeft inmiddels zes uitstekende platen afgeleverd, maar ook deze platen hebben hun weg naar het zo verdiende brede publiek niet weten te vinden, dit overigens ondanks het inschakelen van aansprekende producers als Yann Tiersen en Steve Albini. Met het nu verschenen Honeybee Girls doet Shannon Wright een volgende poging om de wereld te overtuigen van haar kwaliteiten. Het is wederom een zeer geslaagde poging, want ook Honeybee Girls is weer een prachtige plaat. Ook op haar nieuwe plaat blijkt Shannon Wright weer van vele markten thuis. Wright overtuigt met stekelige folksongs, maar draait ook haar hand niet om voor rauwe rocksongs, zoete popsongs of atmosferische tracks die je meeslepen naar het hoge Noorden. Honeybee Girls klinkt als de perfecte mix van Julie Doiron, P.J. Harvey, Cat Power, Kristin Hersh, Björk. Lisa Germano en Ani DiFranco. Ook op haar zevende plaat heeft Shannon Wright weer een voorkeur voor donker gekleurde songs, maar deze donkere kleur bestaat niet uit grijs en zwart, maar uit vele kleuren en tinten. Shannon Wright maakt nog altijd geen muziek die het goed zal doen in populaire Amerikaanse tv-series (tegenwoordig de meest kansrijke route naar succes), maar liefhebbers van eigenzinnige vrouwelijke singer-songwriters moeten toch als een blok vallen voor de kunsten en charmes van deze bijzondere muzikante. Shannon Wright is inmiddels al meer dan 15 jaar één van de best bewaarde geheimen van de popmuziek. Ook met Honeybee Girls levert ze weer een plaat af die het van de daken schreeuwen van dit geheim meer dan rechtvaardigt. Erwin Zijleman
Hoewel Shannon Wright inmiddels een behoorlijke stapel memorabele muziek op haar naam heeft staan, is de Amerikaanse muzikante nog altijd volslagen onbekend. Wright dook een jaar of 15 geleden op als frontvrouw van de band Crowsdell. De band leverde met haar door Pavement’s Stephen Malkmus geproduceerde debuut Dreamette een fantastische plaat af. Een plaat die werd bejubeld door de critici (AllMusic.com schrijft er het volgende over: "If there was ever a debut album that deserved a bigger audience and instant classic status, Crowsdell's Dreamette is it. At turns fierce, poetic, and fragile, Dreamette is, at every turn, incredible."), maar vervolgens compleet flopte. Na een door iedereen over het hoofd gezien vervolg viel het doek voor Crowsdell en begon Shannon Wright gedesillusioneerd aan een solocarrière. Dat heeft inmiddels zes uitstekende platen afgeleverd, maar ook deze platen hebben hun weg naar het zo verdiende brede publiek niet weten te vinden, dit overigens ondanks het inschakelen van aansprekende producers als Yann Tiersen en Steve Albini. Met het nu verschenen Honeybee Girls doet Shannon Wright een volgende poging om de wereld te overtuigen van haar kwaliteiten. Het is wederom een zeer geslaagde poging, want ook Honeybee Girls is weer een prachtige plaat. Ook op haar nieuwe plaat blijkt Shannon Wright weer van vele markten thuis. Wright overtuigt met stekelige folksongs, maar draait ook haar hand niet om voor rauwe rocksongs, zoete popsongs of atmosferische tracks die je meeslepen naar het hoge Noorden. Honeybee Girls klinkt als de perfecte mix van Julie Doiron, P.J. Harvey, Cat Power, Kristin Hersh, Björk. Lisa Germano en Ani DiFranco. Ook op haar zevende plaat heeft Shannon Wright weer een voorkeur voor donker gekleurde songs, maar deze donkere kleur bestaat niet uit grijs en zwart, maar uit vele kleuren en tinten. Shannon Wright maakt nog altijd geen muziek die het goed zal doen in populaire Amerikaanse tv-series (tegenwoordig de meest kansrijke route naar succes), maar liefhebbers van eigenzinnige vrouwelijke singer-songwriters moeten toch als een blok vallen voor de kunsten en charmes van deze bijzondere muzikante. Shannon Wright is inmiddels al meer dan 15 jaar één van de best bewaarde geheimen van de popmuziek. Ook met Honeybee Girls levert ze weer een plaat af die het van de daken schreeuwen van dit geheim meer dan rechtvaardigt. Erwin Zijleman