Moss - Never Be Scared/Don't Be A Hero
Marien Dorleijn won ooit de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriters, maar koos vervolgens niet voor een solocarrière, maar voor het spelen in een band. Hij toerde een aantal jaren met Caesar en richtte vervolgens Moss op. Moss debuteerde twee jaar geleden met het fraaie The Long Way Back; een hele aangename plaat met de ambachtelijke en volstrekt tijdloze popliedjes die we zo langzamerhand van het Excelsior label gewend zijn. Hoewel The Long Way Back kon rekenen op voornamelijk positieve recensies was er ook kritiek. Het debuut van Moss bouwde wel erg nadrukkelijk voort op de historie van het Excelsior label en verder klonken de meeste, vaak wat Beatlesque, songs wel erg lieflijk en vrijblijvend. Of de band zich deze kritiek heeft aangetrokken weet ik niet, maar duidelijk is wel dat opvolger Never Be Scared/Don’t Be A Hero een totaal andere plaat is geworden dan zijn voorganger. Op haar tweede plaat heeft Moss gekozen voor een wat donkerder en steviger geluid en verwerkt het bovendien nadrukkelijker invloeden uit de psychedelica en elektronica in haar muziek. Hierbij is de band de door vrijwel alle Excelsior bands zo gekoesterde perfect popsong gelukkig niet vergeten, want onder het psychedelische geweld zitten nog altijd prachtige popliedjes verstopt. Waar Moss zich op haar vorige plaat vooral liet inspireren door The Beatles in hun jonge jaren en de eerste generatie Excelsior bands, klinken op Never Be Scared/Don’t Be A Hero invloeden van The Beatles in hun laatste jaren, de Beatles van de late jaren 70 en de jaren 80 (XTC) en Excelsior bands van recentere datum door. Waar The Long Way Back de luisteraar onmiddellijk wist te verleiden met lekker in het gehoor liggende en aangenaam voortkabbelende popliedjes, vergt Never Be Scared/Don’t Be A Hero wat meer geduld, maar al na enkele keren horen valt alles op zijn plaats. Never Be Scared/Don’t Be A Hero blijkt al snel een plaat met internationale allure. Een plaat die door de Pitchfork’s van deze wereld de hemel in zou zijn geprezen als Moss niet uit Amsterdam, maar uit Portland, New York of Montreal afkomstig zou zijn geweest. Waar Moss vorige keer nog slaagde met een ruime voldoende, benadert de band dit keer de perfecte 10. Never Be Scared/Don’t Be A Hero is een plaat die al na een paar keer horen onvergetelijk is, maar dan nog lang niet is gestopt met groeien. Moss heeft zonder angst een overweldigende plaat gemaakt. Het muzikale heldendom lonkt. Erwin Zijleman
Marien Dorleijn won ooit de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriters, maar koos vervolgens niet voor een solocarrière, maar voor het spelen in een band. Hij toerde een aantal jaren met Caesar en richtte vervolgens Moss op. Moss debuteerde twee jaar geleden met het fraaie The Long Way Back; een hele aangename plaat met de ambachtelijke en volstrekt tijdloze popliedjes die we zo langzamerhand van het Excelsior label gewend zijn. Hoewel The Long Way Back kon rekenen op voornamelijk positieve recensies was er ook kritiek. Het debuut van Moss bouwde wel erg nadrukkelijk voort op de historie van het Excelsior label en verder klonken de meeste, vaak wat Beatlesque, songs wel erg lieflijk en vrijblijvend. Of de band zich deze kritiek heeft aangetrokken weet ik niet, maar duidelijk is wel dat opvolger Never Be Scared/Don’t Be A Hero een totaal andere plaat is geworden dan zijn voorganger. Op haar tweede plaat heeft Moss gekozen voor een wat donkerder en steviger geluid en verwerkt het bovendien nadrukkelijker invloeden uit de psychedelica en elektronica in haar muziek. Hierbij is de band de door vrijwel alle Excelsior bands zo gekoesterde perfect popsong gelukkig niet vergeten, want onder het psychedelische geweld zitten nog altijd prachtige popliedjes verstopt. Waar Moss zich op haar vorige plaat vooral liet inspireren door The Beatles in hun jonge jaren en de eerste generatie Excelsior bands, klinken op Never Be Scared/Don’t Be A Hero invloeden van The Beatles in hun laatste jaren, de Beatles van de late jaren 70 en de jaren 80 (XTC) en Excelsior bands van recentere datum door. Waar The Long Way Back de luisteraar onmiddellijk wist te verleiden met lekker in het gehoor liggende en aangenaam voortkabbelende popliedjes, vergt Never Be Scared/Don’t Be A Hero wat meer geduld, maar al na enkele keren horen valt alles op zijn plaats. Never Be Scared/Don’t Be A Hero blijkt al snel een plaat met internationale allure. Een plaat die door de Pitchfork’s van deze wereld de hemel in zou zijn geprezen als Moss niet uit Amsterdam, maar uit Portland, New York of Montreal afkomstig zou zijn geweest. Waar Moss vorige keer nog slaagde met een ruime voldoende, benadert de band dit keer de perfecte 10. Never Be Scared/Don’t Be A Hero is een plaat die al na een paar keer horen onvergetelijk is, maar dan nog lang niet is gestopt met groeien. Moss heeft zonder angst een overweldigende plaat gemaakt. Het muzikale heldendom lonkt. Erwin Zijleman