Open een poll en vraag naar de belangrijkste Britse band uit de jaren 60. Ik voorspel een nek aan nek race tussen de Beatles en de Stones en geef The Who de beste kansen op de laatste plek op het podium. Ik ben benieuwd op welke plaats The Kinks uiteindelijk terecht komen. De band uit Londen heeft altijd in de schaduw gestaan van de andere grote Britse bands uit de jaren 60 en dat is zeker niet terecht. Achteraf bezien zijn The Kinks zeer invloedrijk geweest en bovendien een stuk vernieuwender dan menigeen denkt. Dat was nog niet zo goed te horen op de in het voorjaar verschenen Deluxe Editions van Kinks (1964), Kinda Kinks (1965) en The Kink Kontroversey (1965), maar op de deze week verschenen Deluxe Editions van Face To Face (1966), Something Else (1967) en Arthur, Or The Decline And Fall Of The British Empire (1969) hoor je The Kinks op hun best. Na een aantal aardige maar niet opzienbarende platen, was Face To Face uit 1966 de eerste plaat van The Kinks waarop de band zich wist te onderscheiden van de concurrentie. Waar de eerste platen nogal rommelig en direct klonken, hoor je op Face To Face voor het eerst de briljante popliedjes waarmee de band zou uitgroeien tot een inspiratiebron voor velen. Face To Face bevat Kinks klassiekers als Rainy Day In June, Fancy en natuurlijk Sunny Afternoon, maar ook de andere tracks mogen er zijn. Op Face To Face treden de Kinks voor het eerst buiten de gebaande paden van de Britse rockmuziek uit de jaren 60, bijvoorbeeld door net als The Beatles te experimenteren met Oosterse muziek en psychedelica, maar slaan ze ook in tekstueel opzicht nieuwe wegen in door de Britse samenleving vol rangen en standen een spiegel voor te houden. Het is een lijn die wordt doorgetrokken op Something Else uit 1967. Op deze plaat zijn de observaties van voorman Ray Davies nog scherper en zijn songs nog veelkleuriger en indrukwekkender. Something Else is de plaat van Death Of A Clown en vooral Waterloo Sunset (wat mij betreft met afstand de mooiste Kinks klassieker), maar ook alle andere tracks zijn van hoog niveau. Op Something Else hebben The Kinks tijdelijk afstand genomen van hun rockverleden en maken ze Britse pop die in 1967 zijn tijd heel ver vooruit was. Something Else moet worden gerekend tot de belangrijkste platen uit de geschiedenis van de popmuziek en heeft minstens net zoveel invloed gehad als Rubber Soul, Revolver, Beggars Banquet of Who’s Next, om maar een aantal platen te noemen. Het is een klassieker die in geen enkele platenkast of op geen enkele iPod mag ontbreken. Dat geldt in iets mindere mate ook voor het uit 1969 stammende Arthur (Or The Decline And Fall Of The British Empire). Arthur is een conceptplaat vol briljante momenten, maar is als geheel wat minder licht verteerbaar en ook wat minder aangenaam dan Something Else. Op Arthur schiet de muziek van The Kinks alle kanten op en worden folky ballads afgewisseld met behoorlijk stevige rocksongs. Het is een plaat die zich niet makkelijk laat doorgronden. Aan de ene kant omdat het meer is dan een collectie popsongs maar een geheel dat ook als zodanig beluisterd moet worden en aan de andere kant vanwege de dynamiek van de plaat. Behoorlijk zware kost als je het mij vraagt, maar na enige gewenning valt alles op zijn plaats. De Deluxe Editions van Face To Face, Something Else en Arthur zijn fraai verpakt, voorzien van een geremasterde stereo en mono mix en uitgebreid met een disc met bonusmateriaal (outtakes, bonustracks, BBC sessions) dat zo nu en dan zeker iets toevoegt aan het moois van de originele releases. Something Else is wat mij betreft de beste van de drie, maar Face To Face en Arthur volgen op kleine afstand. The Kinks hebben meer klassiekers op hun naam staan (de volgende worp Deluxe Editions is ook zeker interessant, net als de vorig jaar al verschenen luxe editie van Arthur’s evenknie The Village Green Preservation Society), maar met name Something Else werd wat mij betreft niet meer overtroffen. Of het invloed heeft op de uitslag van de poll uit de eerste regel durf ik niet te voorspellen, maar deze Deluxe Editions zullen absoluut bij gaan dragen aan een groeiende waardering voor de briljante muziek van The Kinks. Het is volkomen terecht. Erwin Zijleman
Kinks - Face To Face, Deluxe Edition
The Kinks - Arthur, Deluxe Edition