04 december 2015

Alberta Cross - Alberta Cross

Alberta Cross hou ik al een aantal jaren in de gaten, maar tot dusver wist de band me steeds net onvoldoende te overtuigen. Hierbij hielp het niet dat de band door de nodige wijzigingen in de bezetting iedere keer weer een ander geluid liet horen. 

Alberta Cross is op haar titelloze nieuwe plaat gereduceerd tot de van oorsprong uit Zweden afkomstige Petter Ericson Stakee, waardoor de nieuwe plaat weer anders klinkt dan zijn voorgangers. 


Het aanstekelijke en vaak behoorlijk groots klinkende nieuwe geluid van Alberta Cross zal lang niet iedereen aanspreken, maar ik ben persoonlijk zeer gecharmeerd van de nieuwe plaat van de band, die tegenwoordig vanuit New York opereert. 


Op haar titelloze nieuwe plaat maakt Alberta Cross muziek die over het algemeen in de hokjes indie rock en indie folk zal worden geduwd. Het is muziek die opvalt door de bijzondere stem van Petter Ericson Stakee, maar die verder vooral uitbundig maar netjes binnen de lijntjes kleurt, met hier en daar een vleugje Americana als versiersel.


De instrumentatie is buiten de bijdragen van de blazers mooi maar niet opzienbarend, maar past wel prachtig bij de bijzondere vocalen, die er wat mij betreft voor zorgen dat Alberta Cross zich met deze nieuwe plaat weet te onderscheiden. 


Dat doet Alberta Cross vervolgens ook met de songs op deze nieuwe plaat. Het zijn songs die zich door de warme klanken, mooie melodieën en aanstekelijke refreinen makkelijk opdringen, maar Alberta Cross voegt er wat mij betreft genoeg avontuur aan toe om zich te kunnen onderscheiden van de grijze massa. 


Alberta Cross heeft niet alleen een plaat gemaakt met knap in elkaar stekende en lekker in het gehoor liggende songs, maar heeft ook een plaat gemaakt die plezier uitstraalt. Waar de band op haar vorige platen wat emotieloos klonk, klinkt Alberta Cross op deze nieuwe plaat gepassioneerd en urgent. 


De band heeft een plaat gemaakt die in muzikaal opzicht aanhaakt bij de grote bands van het moment en uit het verleden (waarbij The Waterboys er voor mij uitspringen) , maar slaagt er ook in om haar muziek klein en persoonlijk te houden. Vanwege het toegankelijke karakter van de plaat zal de nieuwe Alberta Cross makkelijk worden af geserveerd, maar daarmee doe je de band dit keer echt te kort. Erwin Zijleman