Ethan Johns leek lange tijd in de voetsporen van zijn legendarische vader Glyn Johns te treden. Glyn Johns (check de fraaie biografie Sound Man) zat als producer achter de knoppen bij heel veel legendarische bands (inclusief The Beatles en The Stones) en had zodoende invloed op flink wat klassiekers uit de muziekgeschiedenis.
Ook Ethan Johns begon als succesvol producer (onder andere bij Ryan Adams, Ray LaMontagne en Emmylou Harris), maar sinds een jaar of wat maakt hij vooral zelf muziek (met als grappig detail dat Ryan Adams zijn debuut produceerde).
Het samen met zijn band The Black Dogs gemaakte Silver Liner is zijn meest recente en ik vind het weer een erg mooie plaat.
Ethan Johns doet in muzikaal opzicht over het algemeen geen hele spannende of verrassende dingen. Hij maakt muziek die direct aansluit op de countryrock die in de jaren 70 werd gemaakt, waardoor Silver Liner liefhebbers van dit genre vrij makkelijk zal overtuigen.
Het is misschien niet heel spannend wat Ethan Johns doet, maar de uitvoering laat echt niets te wensen over. De muzikanten die Ethan Johns om zich heen heeft verzameld laten een degelijk maar zeer smaakvol geluid horen. Het is een rijk geluid waarin steeds flink wat instrumenten opduiken, maar door de knappe productie klinkt het nergens overvol. Met name het pedal steel werk is overigens oorstrelend. Ethan Johns is verder een heel behoorlijk zanger en hij schrijft songs die flink boven de middelmaat uitsteken.
Silver Liner overtuigt door de bekende invloeden zoals gezegd makkelijk, maar het weet de aandacht vervolgens vast te houden met een serie uitstekend uitgevoerde songs die wel degelijk iets toevoegen aan alles wat er al is. Veel songs raken aan het oudere werk van Neil Young (en Crazy Horse), maar Ethan Johns maakt ook zeker geen geheim van zijn bewondering voor Bob Dylan en flirt bovendien eenmaal veelvuldig met psychedelica.
Het levert alles bij elkaar genomen een plaat op die ik bovengemiddeld goed durf te noemen. Een echte krent uit de pop derhalve. Erwin Zijleman
