31 juli 2017

De 17 van (20)17: 7: Hurray For The Riff Raff - The Navigator


Wat een indrukwekkende stap zet Hurray For The Riff Raff op The Navigator. Van de broeierige rootsmuziek uit New Orleans naar de donkere rockmuziek uit The Big Apple. Het is een flinke stap, maar Hurray For The Riff Raff zet hem en weet ook nog eens haar eigen identiteit te behouden. Zeker niet geschikt voor alle momenten, maar op de juiste tijd een waar meesterwerk.

Hurray For The Riff Raff is de band rond frontvrouw Alynda Lee Segarra. Alynda heeft Puerto Ricaanse wortels, maar groeide op in de Bronx in New York. Op haar 17e verruilde ze het zware leven in een wat minder florissante wijk in New York voor een bestaan als muzikant in New Orleans en dit begint zo langzamerhand zijn vruchten af te werpen. 

De platen van Hurray For The Riff Raff zijn sinds het uit 2008 stammende debuut alleen maar beter geworden en ook The Navigator is weer beter dan zijn voorganger. 

The Navigator is een opvallend ambitieuze plaat, waarop Alynda Lee Segarra een verhaal vertelt dat lijkt op haar levensverhaal. Het is een levensverhaal dat voor een belangrijk deel wordt ingekleurd door de muziek waarmee de frontvrouw van Hurray For The Riff Raff opgroeide in New York. 

Op Spotify heeft Alynda Lee Segarra een lijstje geplaatst met de songs die haar hebben geïnspireerd tot het maken van The Navigator en dat is een interessant lijstje. Het is een lijstje dat wordt gekleurd door haar Puerto Ricaanse afkomst en de muziekgeschiedenis van The Big Apple, maar het belangrijkst was naar eigen zeggen de eerste beluistering van David Bowie's The Rise & Fall of Ziggy Stardust. Persoonlijk hoor ik overigens veel meer van Patti Smith, die ook vertegenwoordigd is in de playlist op Spotify. 

Hurray For The Riff Raff opereerde tot dusver binnen de kaders van de Americana (in de breedste zin van het woord), maar op The Navigator slaat de band haar vleugels uit. In een aantal songs raakt de muziek van de band aan de Americana die het in het verleden omarmde, maar de plaat biedt ook volop ruimte aan de rockmuziek uit de grote stad. 

Invloeden uit de rockmuziek uit de jaren 60 en 70 staan centraal op The Navigator, maar Hurray For The Riff Raff vermengt deze invloeden op bijzonder knappe wijze met uiteenlopende andere invloeden. 

Het ene moment sluit Alynda Lee Segarra nadrukkelijk aan bij de muziek die Patti Smith in de jaren 70 maakte, maar The Navigator sluit ook net zo makkelijk aan bij de emotievolle folk van Natalie Merchant of bij de Latin die op zijn beurt weer aansluit bij de roots van de zangeres van Hurray For The Riff Raff. 

Dit alles wordt vermengd met donkere klanken, Surf gitaren, hier en daar melancholische strijkers en altijd heel veel passie. Het levert een plaat op die zich met geen enkele andere plaat laat vergelijken. Het levert ook een plaat op die ondanks de zeer uiteenlopende invloeden klinkt als een geheel en wat is het een indrukwekkend geheel. 

In muzikaal opzicht schiet het alle kanten op, maar in vocaal opzicht is The Navigator verrassend consistent. Alynda Lee Segarra zingt op de nieuwe plaat van Hurray For The Riff Raff met hart en ziel en maakt indruk met vocalen die haar songs tot leven brengen. 

Bij mijn eerste beluistering van The Navigator had ik 12 songs en 40 minuten lang kippenvel en dat keert bij iedere volgende beluistering terug. Hurray For The Riff Raff heeft een hele moedige plaat gemaakt en wat is het een verschrikkelijk goede plaat. Erwin Zijleman