10 juli 2017

The Americans - I'll Be Yours

Bij de bandnaam The Americans vroeg ik me, voordat ik ook maar een noot van de muziek van de band had gehoord, vooral af waarom niemand al veel eerder met deze toch wel wat voor de hand liggende naam op de proppen is gekomen. 

Als iemand de bandnaam verdient is het echter wel de band uit Los Angeles, die de country- en bluesmuziek uit de vorige eeuw (wat verder weg klinkt dan het is) heeft omarmd en vervolgens heeft geïntegreerd in een energiek eigen geluid. 

Het behoorlijk traditionele geluid waarmee de band een paar jaar geleden opdook, heeft op het debuut van The Americans een flinke rock ’n roll impuls gekregen. I’ll Be Yours klinkt hierdoor, zeker in de openingstrack, als de plaat die Creedence Clearwater Revival nooit heeft gemaakt en dat klinkt werkelijk fantastisch. 

The Americans zijn inmiddels omarmd door onder andere Jack White (The White Stripes) en meesterproducer T Bone Burnett, wiens onderstaande citaat op het Internet inmiddels breed wordt gedeeld. "Genius twenty-first century musicians that are reinventing American heritage music for this century. And it sounds even better this century." Het zijn mooie woorden van de invloedrijke producer, maar het is ook waar. 

The Americans halen de mosterd uit de Amerikaanse rootsmuziek van een aantal decennia geleden en nemen hun muziek bij voorkeur op met stokoude apparatuur, maar I’ll Be Yours klinkt niet alleen warm en authentiek maar ook fris en overweldigend. In de openingstrack voegt de band uit Los Angeles flink wat rock aan haar muziek toe en lijkt Creedence Clearwater Revival uit de as herrezen, maar wanneer in de tweede track de banjo klinkt alsof de duivel hem op de hielen zit, hoor ik opeens flarden 16 Horsepower. En zo hoor ik in iedere track wel iets bekends, maar storend is het nooit. 

The Americans neemt na een behoorlijk energieke start wat gas terug en verrast dan met ingetogen rockmuziek vol invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek. Het is muziek die je dankzij de gepassioneerde wijze waarop wordt gemusiceerd en de emotievolle vocalen van de zanger van de band genadeloos bij de strot grijpt. 

Objectief bezien doen The Americans op I’ll Be Yours geen hele spannende dingen, maar de band speelt met zoveel urgentie dat ik direct bij eerste beluistering het idee had dat ik naar iets heel bijzonders aan het luisteren was. Dat idee heb ik nog steeds. 

Het debuut van The Americans is dankzij alle invloeden uit het verleden niet alleen een feest van herkenning, maar het is ook een stoomwals waaraan niet te ontkomen is. I’ll Be Yours is een plaat die overloopt van energie en het is energie die overspringt op de luisteraar, net als Springsteen en The E-Street Band dit zo vaak voor elkaar krijgen. 

The Americans hebben door alle bekende invloeden en de tomeloze energie een ultieme feelgood plaat gemaakt, maar het is ook een plaat die razend knap in elkaar steekt en die bij iedere luisterbeurt weer opvalt met nieuwe details van grote schoonheid. Hoogste tijd dus dat deze band uit Los Angeles ook in Nederland met veel liefde en bewondering wordt omarmd. Erwin Zijleman